Perşembe, Ağustos 24, 2006

HerÅŸey

Üstüme üstüme geliyor. İncir çekirdeğini doldurmayacak şeylerden bile sinirleri bozulduğunu iddia eden, sonra da tüm evi huzursuz yapan bir insanla birlikte olunca insanda sinir minir kalmıyor. Ne alıp veremediği var şu dünya ile anlayamadım. Bir işin var, maddi durumun fena değil, sağlığın bin şükür iyi, var bazı rahatsızlıklar ama allah devasız dert vermesin. 45'den sonra insan bu kadar sağlıklı olabiliyor. Çocuğundan yana okuldu, kötü arkadaştı sorunun yok. Daha ne istersin be adam? Sorunsuz ortamda sorun bulup sürekli gamlı baykuş şeklinde dolaşmanın ne alemi var? Üstelik bunu tüm çevrene yayarak herkesi de mutsuz ediyorsun. İnsanın içindeki yaşam sevincini öldürüyorsun. Bir gün bir tokat yiyince görecek gerçek sorunu, mutsuzluğu. O zaman ,bu boşuna mutsuz geçirdiği günlerin kıymetini anlayacak ama çok geç olacak, gafil

6 yorum:

pınar dedi ki...

sabır diliyorum sana çenebaz. bir de eşime:) çünkü bizim ilişkimizde eşim olumlu ben mutsuz:) ama senin anlattığın kadar değilim tabi. eşime kıyasla daha karamsarım sadece.

Annelog Atölye dedi ki...

Gerçekten kötü olasılıkları düşünürken bazen gözümüzün önündeki güzellikleri kaçırıyoruz. Hayat kısa bunun için.

cenebaz dedi ki...

Hepiniz sağolun. Benimki yıllık olağan bunalımlardan biri. Yıllardır değişmeyen biri şu saatten sonra değişmeyeceğine göre ,gene kuyruğu kıstırıp herkesi olduğu gibi kabulleneceğiz.

kedi dedi ki...

Bu koca kiÅŸisi mi bu kadar sitem edilen?
Yoksa kendinin bir analizi mi?
yada bir başkası mı?

Kuyruğu kıstırıp olduğu gibi kabul etmek yerine,daha kötü durumda olanları düşünebilirsin.Annem ablama böyle nasihat ve tavsiyede bulur,ablam da sinirlenir "ay annee,bundan daha kötüsü ne olabilir ki"derdi.
Sen de bana sinirlenebilirsin çenebaz,böylece sinirini paylaşmış olurum.

Pareo Anne dedi ki...

benim de annem böyledir, maalesef miras kalan genler nedeniyle arada ben de böyle depresif olabiliyorum.
ama silkinip kendime geliyorum sonra. özellikle anne olmak beni biraz daha değiştirdi. artık çabuk toparlamak zorunda olduğumu hissediyorum.huy ama bu maalesef...
can çıkıyor da huy çıkmıyor.

cenebaz dedi ki...

Evet,biyocum, koca kiÅŸisi kendileri,ÅŸahsen ve de bizzat.
Nefincim,bizimki hep depresif çok arada normale dönüyor.