Uzun süredir yazamadım yine. Ama bu kez sağlık sorunları nedeni ile. Babam bu yaz da ameliyat oldu. Artık her yazı deniz kenarı yerine hastanede geçirmeye başladık. Bu kez basit bir ameliyat olduğundan gırgır geçebiliyorum. Geçen seneki gibi kalça kırığı falan olsa bu kadar rahat yazamazdım bu konuda. Babamda bu kez de fıtık çıktı, hani şu Cem Yılmaz'da da olandan. Hatta kalkan balığının düğmelerinden yapıştırıp hiç doktora gitmeyelim diyorduk ama :)) Ha, bu kalkan balığı ne iş diyenler bir zahmet Cem Yılmaz seyretsin ya da bilenler bilmeyenlere anlatsın:))
İşin şaka kısmını geçersek, babam Mayıs ayı sonu gibi sağ kasığında yumurta büyüklüğünde bir fıtık olduğunu söyledi. Hemen doktora gittik. Doktor ayrıca sol kasıkta ve göbekte de olduğunu söyledi, yani 3 tane. Şok olduk tabi. Hemen ameliyat sırasına alındı. 15-20 gün içinde aradılar ameliyat için. Ama tabi öyle hemen ameliyat olamıyorsun. 2 gün de tetkikler sürdü. Tahliller, EKG, akciğer filmi, dahiliye doktoru, anestezi doktoru. Hepsi tamamlandı hastaneye yattı, bu kez orada üşüttü herhalde, hem alttan hem üstten gidiyor. Ameliyat yine ertelendi. Neyse ki hastanedeyiz, hemen serum bağladılar, ertesi güne bir şeyi kalmadı ama bu kez de çarşamba olmuştu ve o gün ameliyat yoktu. Perşembe günü ameliyat oldu, ertesi gün de (yani dün) sabahtan hemen taburcu ettiler. Şu an evde dolaşıyor, bitkin değil, iştahı açık, maşallah (lütfen burayı okuyan herkes tahtaya vurup kulağını çeksin ve 41 kere maşallah desin) hiç ameliyatlı gibi değil. Mesela dün sabah taburcu olunca saat 10.30 gibi evdeydik. saat 11'de ailece kahvaltıya oturduk, gülüş ahenk yedik, muhabbet ettik. Sanki evde hasta yok gibiydi. Ay, bi daha 41 kere maşallah diyor, dilimi ısırıyorum. İnşallah böyle de gider. 10 gün sonra tekrar hastaneye gidicez, bantları açılacak. Tabi dikkat etmesi, ağır kaldırmaması lazım artık. O konuda canının kıymetini hiç bilmez, ben de ona çekmişim gerçi. Ölecek duruma gelsek, yine de kuyruk her daim dik olacak, kimseden yardım istenmeyecek, kendi işini kendin yapmaya çalışılacak, kimseye eziyet vermemeye çalışılacak. Ama insan hastaneye gidince sağlığın ve yaşamın kıymetini daha iyi anlıyor. Bu güzel cumartesi gününde kimsenin moralini bozmak istemiyorum ama gerçekten herşey boş şu dünyada. Babamın yattığı odada 24 yaşında kanserli bir çocukcağız vardı. O çocuğun durumu, ana-babasının çaresizliğini görünce binlerce kere şükrettim durumumuza. Bırakın bir şeyler eksik olsun, birileri ne derse desin, yeter ki sağlığımız yerinde olsun, allah devasız dert vermesin, gerisi boş çünkü. İşin sonunda yalnızca yaşadığımız güzel anlar yanımıza kar kalıyor. Bakıyorum blog açacak ya da en azından okuyacak durumda olan hepimizin maddi durumları en azından orta sınıf düzeyinde. Herkesin kendine göre maddi anlamda bir şeyleri var. Daha fazla hırsın anlamı yok. Sarılın evlatlarınıza, sevdiklerinize, gerçek dostalarınıza. Hepsi ve siz de sağlıklıysanız geri kalan her şeye çare var.
Bu güzel Temmuz gününde herkese iyi tatiller, sağlık dolu günler...