2008 kötüydü, umutlarımız ondaydı ama daha başlangıcı bile kötü oldu 2009'un. 1 Ocak günü akşama dek tv falan izlemediğimizden 7 gencimizin durumunu bilmiyordum. Akşam 7 haberlerinde izleyince hepimiz çok üzüldük. Oğlum "anne benden 1-2 yaş büyüklermiş" diye diye bir hal oldu. Herhalde ölümü ilk kez bu kadar yakın hissetti(ağzımdan yel alsın). Sonrasında İsrail'in Gazze'de öldürdüğü masum insanlar, çocuklar.
Kişisel tarihimizde de ilk terslik Cumartesi günü oğlumun ateşinin 39.6'ya çıkması ile başladı. Hemen eniştemizi arayıp(doktor), antibiyotik tavsiyesi aldım. Kolonyalı pamuklarla eklem yerlerini ovdum. Pazar günü ateşi düştü ama keyifsizdi. Şükür, artık iyi ama ilaca devam. Cumartesi öğleden sonra da eşim işten geldi. Çalıştığı şirkette 4 kişi işten çıkarılmış(zaten 12 kişilerdi) ve maaşlar yarı yarıya düşürülmüş. Tabi, polyannacılık oynayıp işten çıkarılmadığına şükrettik. Ama çıkarılanlar arasında evi kirada olan var, yeni bebeği olan var, okuyan 2 çocuğu olan var, kısaca tatsızdı. Kaldığına sevinemedi bile.
Bakıyorum da diğer bloglarda da hep karamsar yazılar var.Kısaca 2009 kötü başladı , umarım böyle sürmez. Güzel günlerde görüşmek dileği ile...
.jpg)
4 yorum:
hiç sorma çenebazım tatsızız hepimiz,oğluşuna şifalar diliyorum..
Oğluna çok geçmiş olsun.
Kriz hep böyle sürmez inşallah.
Yeni yıla yeni umutlarla bakmak istiyoruz ama...
Elçincim, teşekkürler.
Nenoni, teşekkürler. Ben de kriz için inşallah biter demek istiyorum ama ekonomik veriler pek öyle demiyor gibi. Yine de çıkmadık candan umut kesilmezmiş.
Yorum Gönder