1 Temmuz

Bugün 1 Temmuz, Kabotaj Bayramı. Neredeyse tüm limanları yabancılara satılmış bir ülkede ne kadar anlamlıysa artık:((

Tatil bitti. 13 Haziran akşamı eşim izin aldım diye geldi. Ancak pazar günü babalar günü olduğundan hemen gidemedik yazlığa. Pazar günü de önce babama , sonra Foça'ya k.pedere gittik. Pazartesi günü de sabahtan küçük bir çanta yapıp kahvaltı sonrası Çeşme'ye gittik. Diyebilirim ki uzun bir süredir ilk kez 3 kişilik bir izin yaptık. Deniz, havuz, kum, güneş derken sakin ve çok dinlendirici bir tatil oldu. Bu kısım iyi de tatilin ikinci haftası kardeşimle ilgili bir telefon aldım. Bazı sağlık sorunları var. Zaten bu haftasonu İstanbul'a gidiyorum, onun yanına. Burada detay vermek istemiyorum, sanki dillendikçe daha kötü olacak gibi ama canım çok yanıyor. İnşallah en kısa sürede kolayca atlatıcak bunu. Ama üzülmesinler diye annemlerden ve bir şekilde onların kulağına gitmesin diye de tüm akrabalardan sakladık, kardeşim öyle istedi. Duyulur diye eşimin tarafından da saklıyoruz, velhasıl bu yük çok ağır geliyor. Çok yakın bir kaç arkadaşımla paylaştım, yoksa kalbim duracak gibi. Sanki bir mengenin içinde sıkıyorlar kalbimi. Dün annemlere gittim, 15 gündür görüşmemişiz, özleştik. Ama ben duygularını saklayabilen bir insan değilim. Annem sesimden bile anlar ne olduğunu. Dün bütün gün çaktırmamak için rol yaptım. Tatilden dönmüşüz, neşemiz yerinde, dinlenmişiz, enerji doluyuz gibi davrandım. Onlarla konuşurken gülüp, eğleniyor gibi yaparken bile vicdan azabı çektim. Benim kardeşim orada neler çekiyor, ben burada gülüş ahenk , her şey yolunda gibi davranıyorum diye. Allah ömür versin babam 75, annemse 73 yaşındalar. Her ikisinde de hem kalp hem de yüksek tansiyon var. En önemlisi de insanın evladının bir yeri bile çizilse içi acıyor, değil ki böyle bir hastalık. Onları bu yaşta üzmek istemiyoruz. Çünkü yapabilecekleri bir şey yok. Bir de üzüp onları da daha kötü yapmayalım. Velhasıl, bu yaz benim için çok sıkıntılı geçecek ama inşallah sonu iyi olacak. Ara ara İstanbul'a gideceğim. Onun yanında olmak istiyorum. Tamam, eşi ve eşinin ailesi yanında ama herhalde insan zor günlerinde kendi kanından canından birilerini ister yanında.

Buralara ara sıra uğrayacağım, üstü kapalı da olsa gelişmelerden söz ederim. Hepinizin yanımda olduğunu biliyorum. Güzel haberlerle dönmek dileği ile...