Her gün post yazabilenlere, hatta aynı gün içinde bir kaç tane birden post attırabilenlere hayranım. Emeklisin, işin ne, yaz sen de her gün," nazar etme ne olur, post yaz senin de olur" demeyin, yok valla , zaman bulamıyorum. Söylerlerdi de inanmazdım, emekli olunca daha az zaman bulabiliyor insan bir çok şey için. Çünkü yalnız kendinin değil, çevrenin de angaryaları nasılsa emeklisin diye sana yükleniyor, bazen nefes alacak zaman bulamıyor insan.

Dün yine öyle bir gündü. Sabah erken kalk, daha kahvaltı etmeden 2 çeşit yemeği ocağa at, sonra ayaküstü bir kahvaltı, sonra koştur, koştur bankaya git, para çek, oğlanın okulunun ödemesinde son gün, okula git, parayı yatır, ordan hayda anneme geç, teyzem hastaneye gelecekti, onlarla bağlantı kur, annene durumu anlat, onu sakinleştir, annemlerin ufak tefeklerini al, eve git, akşam yemeğini hazırla, sofra topla, çamaşır makinasını çalıştır, eşime bitki çayı servisi yap, çamaşırı as, ayaklarım arkamda koşup duruyorum. Hayır bu tempoya bi de kilo versem ya, yok o kiloda mıh gibi yerinde.

Bu gün de tempoda bir değişiklik yoktu. Önce oğlanla sevgililer günü alıverişine çık, tabi kredi kartı ile sponsor olarak, oradan anneme git, teyzemi ziyaret et, onlara 1-2 çeşit yemek yap, dönüşte k.valideye uğra, yine akşam yemeği. Bu arada eşim Be.şiktaş maçını izliyor, oğlum kendi b.sayarında. Ben de fırsattan istifade biraz içimi dökeyim dedim.

Herkese iyi pazarlar