Pazartesi, Mayıs 29, 2006

Arkadaşım

Çok sevdiğim bir arkadaşım, dostum babasını kaybetti. Beklenmeyen bir ölümdü.Çarşamba gününden beri onunlayım. Çok zormuş. Binlerce şükür ki annem de , babam da sağ ve o yaşta olabilecekleri kadar da sağlıklılar. Bu günlerini aramasınlar razıyım. Allah onlara uzun, sağlıklı bir ömür versin. İnşallah daha uzun yıllar onlarla birlikte olurum. Kendim anne olduktan sonra anladım ki bu koca dünyada insanı karşılıksız seven yalnızca 2 insan var;annemiz ve babamız. Onları kaybedince, insan yapayanlız kalıyor bu dünyada. Kaç yaşında olursan ol, sıkıntılarını gidip yine onlarla paylaşıyorsun. Onlarında yanında, dizinde huzur buluyorsun. Allahım, sen onlara daha nice sağlıklı ve mutlu yıllar ihsan eyle.

5 yorum:

Gün dedi ki...

Çok zor, 29 yaşında babasız kaldım, 3 sene oldu, hala tek kanadım kırık...

cenebaz dedi ki...

Haklısın. Allah hiç kimseyi anasız-babasız bırakmasın.
Baban yattıkça Allah annene ömür versin.

Zeynep M. TÖRE dedi ki...

Basiniz sagolsun dostum.
Bende senin gibi dusunuyorum, bende anne olunca anladim bunu, karsiliksiz seviyor anne ve babalarimiz bizleri, bizde ayni sekildeyiz cocuklarimiza karsi.
Yurtdisindan kesin donusu bile bu sebeple uyguladik, yaslandilar, ha deyince oralardan kalkip gelmek cok zor, simdi yakinlarinda olabilmek en guzel mutluluk benim icinde, Allah basimizdan eksik etmesin onlari.
sevgilerimle.

cenebaz dedi ki...

Dönmekle onlara en güzel armağanı vermişsiniz. İnşallah birlikte daha uzun yıllar birlikte olursunuz.

Gamze dedi ki...

Beni de kaplıyor bazen bu kötü his. Ailemden uzakta, şu 13 milyonluk şehirde tek başıma yaşamak zordunda kaldığım için sanırım. Hep aklımdlar. Dilerim Allah kimseyi annesiz babasız bırakmaz. Ben de anne ve babamı ve biricik kardeşimi kaybetmekten çok korkuyorum. Umarım yaşamam böyle bir duyguyu. Umarım hiçbirimiz yaşamayız.